EŞİK

   Yeni emeklemeye başlamış bir bebek gibiyim. Geçmeye çalıştığım bir kapı eşiği var. Ben ilerlemeye çalıştıkça o bende yaralar açmaya kararlı. Ah bilmiyorum ki ileri de bir adım bile sayılmayacak bir çabayla o eşiği geçebileceğimi. Nasıl bir inanca sahiptim ki bu denli bir çaba sarf edebiliyordum. Kırılma noktasına gelmiştim ya da getirmişlerdi. Daha öğrenmeden bir şeyleri, öğrenmeye küstüm. Elimden tutması gerekenler bir çırpıda dönüverdiler sırtlarını. Acımasızmış anladım, hayat ve hayattakiler. Geçmem gereken eşiklere ne oldu peki? Bu soru daha çok içimde yarattığım boşluğa dairdi. Ne olmuştu? Eşikler dağ, dağlar aşılması zor okyanus mu olmuştu? Eşik karşımıza çıkanlar değil de bizsek, bir insan kendini nasıl aşar?

   

   Kafamda ürettiğim zibilyon tane sorulardandı bunlarda. Artık büyümüştüm ve eşik kelime anlamını değiştirmişti benim için. Mesela bir kapı eşiğinden geçerken düşmeyeceğimi biliyorum ve düşerken siper ettiğim ellerim, dizlerim en az acıyan yerlerim olacak. Eşik,  bir şeylerden vazgeçmeye ramak kalmak demek benim için. Sevmeye, güvenmeye hislere dair ne varsa hepsinin eşiğindeyim. Ama işin ilginç tarafı var. Bizim TDK ne diyor biliyor musunuz? Eşiğin 6. anlamı olarak karşımıza çıkıyor bu ilginçlik. Diyor ki; Bir tepkinin başlamasında, ortaya çıkmasında etkili olan ruhsal, fizyolojik nokta. Madem ben vazgeçmelerin eşiğindeyim o halde ben bir şeyleri bitiriyor muyum yoksa başlıyor muyum? Her vazgeçiş yeni bir başlangıçtır sözü buradan geliyor olsa gerek. O zaman boş yere konmamış kapının önünde bulunan o ufak çıkıntıya eşik ismi. Daha bebekken öğretmek istemişler bize canımızın daha çok yanacağını ve en son anlamına koymuşlar asıl meseleyi. Fiziksel acılar çabuk geçer de, ruhta olanlar zaman alır. Ve sen son sanırken vazgeçişleri, her sonun bir başlangıcı vardır. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

PAPATYA TACI

    Sırtımı duvara yaslamıştım yine içimdeki yangını bir nebze de olsa yatıştırabilmek adına. Gözlerim ise odanın bomboş kireç duvarına takılı kalmıştı. Beynim ise yine düşünüyordu. Beynimin içinde uzun zamandır vuku bulan bir ses yeniden peyda olmuştu. Ruhumu darlamak istercesine söylendi; "Sen ne zaman sevgine karşılık buldun? Ne zaman seni seviyorum diyenler gerçekten sevdi seni? Sen hiç mi uslanmazsın? Bu kadar mı seviyorsun yara almayı, canın yanmasını?" Bir çığlık attım kendimi yırtarcasına ama kimse duymadı bunu. Bilmiyorum dedim mırıldanarak. Bu sefer farklı, sevildiğimi hissediyorum hem de gerçek manası ile. Gözlerimin içine bakıyor bir kere, nasıl kandırıyor olabilir ki beni. "Ben pes ediyorum. Sen akıllanmayacaksın, nasıl olsa dert yanmak için yine benimle konuşacaksın. Çünkü seni dinleyecek birileri yok etrafında." Nasıl bir sesti ki bu ruhumu iğnelercesine konuşuyordu. Ben derdimi sana tam ola... Düşüncelerimin arasına bir ayraç koyarak yarıda kesmek zo...
Devamı

MERHABA

    Merhaba, ben Nur. Böyle bir giriş olmalıydı diye düşünüyorum zira beni tanıdığını düşünen insanlarla dolu bir çevrem var. Bir zamanlar sevdiğim biri benim için "tahammülsüzleşmişsin" demişti, tabi bunu söylemesinin üzerinden bir kaç sene geçti öngörüsü yüksek biriymiş. Biliyor musunuz ben eskiden hayat dolu biriydim, sonra bir şeyler oldu (bana hiç bakmayın bende bilmiyorum ne olduğunu) ve ben orada bittim. Hadi bir kaç basamak daha aşağı inelim.     Çevremde kim varsa büyüğünden küçüğüne bana nasıl davranmalarını istediysem onlara o şekilde yanaştım çünkü olması gereken bence buydu ama ben unuttum daha doğrusu unutmayı tercih ettim insanların bencil olduğunu. Duygularımı baskılayıp mantığımla hareket etmeye başlayalı da baya bir zaman oldu diyebilirim, bundan dolayıdır ki çevrem beni sordukları sorulara cevap alabilecekleri bir arama motoru olarak kullanmaya karar verdiler. İşin ilginç tarafı da şu dur ki bunu hep birlikte yapmaya başladılar ve asıl sorular...
Devamı

ESİR

    İnsan tanıdığı duyguların esiridir. Geçmişe takılı kalmamız, karmaşık ilişkilerden çıkamıyor oluşumuz hepsinin tek nedeni artık bu duyguları ve hissettirdiklerini tanıyor oluşumuzdur. Bazen içimdeki hislere yenilsem de günün sonunda kazanan ben oluyorum. Çünkü biliyorum gelmeyecek, olmayacak ve güzel bir düş olarak kalacak hafızamda. Peki ya ben neden mi gidemiyorum bu kısır döngüden, cevabı oldukça basit aslında korkuyorum hani öyle sanıldığı kadar cesur biri de değilim. Bir deli cesareti geldi de öyle yaptım deriz ya bazı durumlar için tam olarak bu durum bana da oluyor anlık bir hevesle evet ya yeni bir şeylere bende başlayabilirim diyorum ve devamını şu cümle tamamlıyor; yine aynı şeylerle mücadele etmek zorunda kalırsam? Döngü tam olarak bu noktada başlıyor.     Yaklaşık beş senedir belli başlı bir kaç duyguyla beraberim. Yaşadığım kısır döngü içerisinde olabilecek olayları önceden tahmin edip bana hissettirecekleri hakkında kendimi hazırlayabiliyorum ç...
Devamı